قوانین گمرکی

ترکیه در سال 1990 میلادی، سیستم دریافت مجوز برای واردات را لغو کرده است. بنابراین واردات همه‌ی کالاها به استثنای برخی کالاهای منتخب و کالاهای ممنوع، آزاد است. واردات برخی کالاها به دلایل زیست محیطی، بهداشتی، اخلاقی و یا مطابق التزامات بین‌المللی ممنوع است. این اقلام شامل جانشین‌های رنگی سرطان‌زا، مواد شیمیایی مورد استفاده در ساخت ابزار آلات و جنگ‌افزارهای شیمیایی، نشان‌های بازرگانی تقلبی، ابزارآلات و وسایل قمار، مواد مخدر، مواد و اشیای‌ تهدیدکننده و از بین‌برنده لایه ازن است. 

واردات دوازده گروه‌ کالایی به ترکیه نیاز به دریافت مجوز دارد. از جمله این اقلام می‌توان به کالاهای کشاورزی، تجهیزات مخابراتی، برخی ماشین‌آلات و وسایل نقلیه موتوری و برخی مواد شیمیایی اشاره کرد. واردات کالاهای قدیمی، مستعمل، تعمیر شده و معیوب نیاز به مجوز مستشاری تجارت خارجی دارد، ولی کالاهایی را که عمر بالای ده سال ندارند را می‌توان آزادانه وارد کرد. ترکیه، اقتصادی نزدیک به معیارهای سازمان همکاری و توسعه اقتصادی و اتحادیه اروپا دارد و با عضویت در هر دو نهاد در زمینه‌ی کاهش تعرفه‌ها، به پیشرفت‌های بسیاری دست یافته است. این کشور نرخ تعرفه‌ای متناسب با اتحادیه اروپا و منطقه تجارت آزاد اروپا وضع نموده است، که به ترتیب برای کالاهای صنعتی صفر درصد و برای محصولات کشاورزی 53 درصد است. 
تعرفه‌های گمرکی این کشور با کشورهای توسعه یافته‌ی عضو اتحادیه اروپا و منطقه تجارت آزاد اروپا، متفاوت از نرخ تعرفه‌های‌ این کشور با کشورهای در حال توسعه است. نرخ تعرفه ترکیه برای کالاهای کشورهای در حال توسعه به مراتب بیشتر از نرخ تعرفه‌های گمرکی برای کالاهای وارداتی از کشورهای توسعه یافته است. سهمیه‌ها به عنوان ابزاری برای هماهنگی سیاست‌های وارداتی ترکیه با اتحادیه اروپا اجرا می‌شوند. ترکیه سیاست‌های سهمیه‌های اتحادیه‌ اروپا را برای واردات پارچه و پیراهن به کار می‌برد. هم‌چنین ترکیه برای واردات فرش،‌ سرامیک، چینی، ظروف آشپزخانه و اسباب‌بازی از کشور چین سهمیه اعمال می‌کند.